بعد از نزدیک به ۹ ماه قرار بود روز گذشته (۱۱ تیرماه ) انتخابات ریاست فدراسیون برگزار شود، حرف و حدیثهای زیادی به میان آمد و با اعتراض بسیاری از کاندیداها و نظارت مسئولین ذی ربط ، این نشست لغو و به زمان دیگری موکول شد.
در این مطلب نه به مهندسی و نه به کارنابلدی، بلکه به رفتارشناسی کاندیداها میپردازیم.
در گذشته مرسوم بود که کاندیداها قبل از انتخابات برای آگاهسازی ورزشکاران و مخاطبان و یا حتی برای نمایش دموکراتیک و یا از سر انجام یک عمل مرسوم ، برنامههای خود را نسبت به دغدغههای اهالی بدنسازی اعلام کنند. هرچند که در انتخابات عموم اهالی بدنسازی نقش مستقیم ندارند ، اما حتی برای نمایش هم که شده این کار انجام میشد.
امروزه با وجود شبکه های اجتماعی این شرایط به راحتی فراهم بود تا هر کدام از کاندید ها حداقل به سرفصلهای اقدامات و اصلاحات خود اشاره کنند، اما دیدیم در فاصله ۶ ماهه اخیر بسیاری از آنها حتی اهالی بدنسازی را قابل ندانستند تا به برخی از دغدغههای آنها بپردازند.
با این رفتار به شخصه بعید میدانم کاندیدایی که اینگونه رفتار کند و ورزشکاران را چون در پروسه رای گیری تاثیر مستقیم ندارند، توجهی به آنها نکنند، بعد از انتخابشان به عنوان رئیس بخواهند دغدغهمند این اهالی باشند.
حالا انتخابات لغو و به زمان دیگری موکول شد اما این دسته از کاندیداهایی که این گونه ناشیگرانه رفتار کردند دستشان برای رای دهندگان رو شد و نشان دادند آنچنان که میگویند اهالی این ورزش آنقدرها هم در اولویتشان قرار ندارد، تا جایی که حتی باز هم تکرار میکنم “آنقدر قابل ندانستند” که در حد چند خط و یا چند ثانیه ویدیو برنامههای خود را حتی شعار گونه بیان کنند و به مردم اعلام کنند که آمدند تا تغییرات مثبت ایجاد کنند.
- علی زندی
