به گزارش تجربه ورزشی، ۱۰ سال پس از جمعه سیاه، تراکتوریها بالاخره توانستند به چیزی که میخواستند برسند و قهرمانی در لیگ برتر را به دست بیاورند. تراکتوری که در سالهای اخیر چندین بار تا مرز قهرمانی پیش رفته بود، این بار توانست رویای خودش را به حقیقت تبدیل کند و بر بام فوتبال ایران قرار گیرد. در این گزارش به عوامل قهرمانی تراکتور در لیگ بیست و چهارم پرداخته شده است.
شاید خیلی چیزها از مرداد ۱۴۰۳ شروع شد جایی که نناد نیکولیچ با امضای قراردادی به عنوان مدیر آکادمی تراکتور انتخاب شد. او که در تیمهای ردههای پایه کرواسی و ایران و باشگاه فولاد سابقه فعالیت داشت مشغول به کار شد و در ادامه دراگان اسکوچیچ به فوتبال ایران آمد تا کادری تمام کروات شکل گیرد. در حالی که عادت کرده بودیم هر سال چندین مربی را روی نیمکت تراکتور ببینیم که بعضا مثل جان توشاک انتخابهای عجیبی بودند، این بار دراگان اسکوچیچ به نیمکت داغ تبریزیها رسید و نه تنها برف تبریز را دید بلکه حالا آماده سال دوم حضورش در این تیم میشود.
در حالی که تراکتور سالها درگیر بازیکنان بیکیفیت و تاریخ مصرف گذشته خارجی بود، این باشگاه دو خارجی گلزن را به فوتبال ایران معرفی کرد. دوماگوی دروژدک و تومیسلا اشترکالی روی هم ۱۵ گل برای تراکتور به ثمر رساندند و حتی ایگور پوستنسکی یکی از رهبران خط هافبک تراکتور نقش موثری در رقم خورد این قهرمانی داشت. البته نباید از موتور متحرک تیم اسکوچیج به سادگی گذشت. ریکاردو آلوس پرتغالی نقش پررنگی در این قهرمانی ایفا کرد که سه فصل پیش با نظر قربان بردیف به تراکتور آمد و دیشب هم بازوبند کاپیتانی را بر بازو داشت. آلوس در ۹۳ بازی که برای تراکتور انجام داده آمار ۷ گل ۳۰ پاس گل را به ثبت رسانده است.
خرید مهدی ترابی، علیرضا بیرانوند و دانیال اسماعیلیفرد باعث شد تا خیلیها تراکتور را تیم برنده نقل و انتقالات بدانند. انتقالهایی که ضمن قدرتمندتر کردن تراکتور باعث تضعیف تیم رقیب یعنی پرسپولیس شد.
در نهایت قانون نانوشته فوتبال ایران برای قهرمان شدن یک بار دیگر نمایان شد. تیم قهرمان در خط دفاعی و دروازه مستحکم ظاهر شد. تراکتور با دریافت ۱۵ گل بهترین خط دفاعی لیگ برتر را در این فصل دارد.
